Namibië

We zijn alweer ruim 3 weken in het prachtige Namibië. Vanuit Kaapstad zijn we met de bus direct naar Windhoek gereisd, om vervolgens deze hoofdstad van het land zo snel mogelijk weer te verlaten (maakte dus niet echt indruk op ons dus). In Windhoek hebben we wel de basis voor onze trip door Namibië en Botswana geregeld: een 4x4 terreinwagen met daktent (Toyota Hilux). Een stoere machine waarmee we tegen alle mogelijk wegen en ruige velden opgewassen zijn.

Onze indruk van het land is super. Het is groot en dunbevolkt (meer dan 20 x Nederland met slechts 2 miljoen inwoners. Dat betekent dat je grote aftanden rijdt van dorp naar dorp (gemiddeld 100 kilometer). Onderweg kom je met geluk een paar tegenliggers tegen, maar voor de rest niets wat ook maar iets met mensen te maken heeft. Een dorp is vaak ook niet meer dan 3 huizen, een kiosk en met geluk een tankstation (daarom altijd tanken als je er een tegen komt). Meeste wegen in Namibië zijn overigens gravel, maar wel goed berijdbaar.

Maar bovenal: Namibië is overweldigend mooi met landschappen en natuur die zijn weerga niet kennen. Soms lijkt het net of je op een andere planeet bent! Zo zijn we op ons pad tegengekomen:

• het bizarre kokerbomenwoud in Keetmanshoop;
• Fish River Canyon, een verbluffend uitzicht over de op een na grootste Canyon ter wereld (na de Grand Canyon in de USA);
• De ultieme woestijn ervaren bij het doorkruisen van de Namib Desert (en uiteraard hebben we daarbij ook de wereldberoemde Sossusvallei niet gemist);
• Etosha National Park, hier zie je niet hier en daar één beestje vanuit je auto, maar hordes zebra’s, giraffen, antilopen en olifanten tegelijk drinkend bij een waterpoel.

Het afgelegen Kaokeveld in het noordwesten maakte ook veel indruk. Dit stuk van het land is alleen met 4x4 bereikbaar. Volgens ‘de kenners’ is dit de nog de enige echte ‘wilderness’ in Zuidelijk Afrika. Hier leven mensen met hun vee en de wilde dieren nog door elkaar in de pure natuur. Het land is er niet verkaveld of doorsneden met hekwerken. We ondervonden de wilderness trouwens op een mooie manier aan den lijve toen bleek dat er s’nachts vier leeuwen op een paar meter afstand onze campsite zijn gepasseerd terwijl wij lekker lagen te slapen. Maar ook onderweg zie je veel wildlife, wat een extra mooi gevoel geeft als je beseft dat dit ‘echt’ is en geen ‘gemaakte wilderness’ door een nationaal park of reservaat. We verbleven in het plaatsje Puros, waar we met een plaatselijke gids dorp en omgeving hebben verkend. Puros is zoals de andere plaatsen in het noorden primitief en bestaat uit niet meer dan tientallen houten ‘hutjes’ waarin de mensen wonen. We stonden in Puros nagenoeg zonder benzine, waarbij we het even benauwd hadden omdat er in 120 km omtrek geen tankstation was. Maar we vonden gelukkig een locale benzinedealer met een paar vaten benzine voor z’n hutje (in de brandende zon). Met een tankbeurt op z’n Afrikaans konden we onze tocht dus voortzetten (zie de foto’s van de tankbeurt, erg grappig).

Hopelijk blijft de Kaokeveld regio zo puur als het nu is. Waarschijnlijk een utopie in deze snel ontwikkelende wereld. Toerisme ontwikkelt zich ook hier waardoor bijvoorbeeld de locale Himba stammen in hun gedeeltelijke nomadenbestaan beïnvloed raken en daardoor tradities loslaten. Daarbij komt ook nog dat de Namibische en Angolese regering het plan hebben om hier een nieuw stuwmeer voor energiewinning aan te leggen. Het zou een verwoestend effect op Kaokeveld hebben, maar tot nu toe weten natuur- en belangenorganisaties de plannen tegen te houden.

Afijn, check de foto’s maar snel want zeker voor Namibië zeggen de beelden meer dan woorden.